Οι κουκουλοφόροι και η ανυπαρξία των επαγγελματιών πολιτικών

Αλίκης Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου
Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ "ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ"
Χρήσιμο θεωρώ να ξεκαθαρίσω μερικά σημεία σχετικά με το φαινόμενο των "κουκουλοφόρων" και το νομικό χειρισμό του, αφού προκαταρκτικά τονίσω ότι όλα τα κοινωνικά προβλήματα έχουν περισσότερους γενεσιουργούς παράγοντες και ρίζες βαθύτερες από όσο κοινώς νομίζεται
Πρώτο σημείο : Η πρόταση νέου άρθρου υπ’ αριθ. 189 Α στον Ποινικό μας Κώδικα (ΠΚ), τόσο ως πρωτοβουλία όσο και ως σύνταξη, οφείλεται σε με προσωπικά ως εγκληματολόγο και ως μαχητή υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΔΑ). Ούτε στο Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ούτε σε υπαγόρευση κυβερνητική ή κομματική. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι όλη τη ζωή μου διαφύλαξα την ανεξαρτησία μου από κάθε κυβέρνηση και κάθε πολιτικό κόμμα, υπερασπίζοντας υπερκομματικά τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΔΑ)
Δεύτερο σημείο : Βασική διάταξη είναι το άρθρο 11 του Συντάγματος που προστατεύει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι "ήσυχα και άοπλα". Η είσοδος των κουκουλοφόρων στη συνάθροιση αποτελεί την απαρχή κατάργησης της ησυχίας, την οποίαν η κρατική εξουσία οφείλει να εξασφαλίζει.
Ο Ελληνικός Ποινικός Κώδικας (ΠΚ) προβλέπει με το άρθρο 167 παρ. 2 την πολύ πιο αυστηρή τιμώρηση των δραστών ορισμένων αξιόποινων πράξεων όταν αυτοί είναι άτομα με καλυμμένο ή αλλοιωμένο πρόσωπο ("κουκουλοφόροι"). Το προτεινόμενο από εμέ σχέδιο έχει κυρίως ως στόχο να προλάβουμε τις βιαιοπραγίες και καταστροφές κατά πραγμάτων και προσώπων, φυσικών και νομικών, ασχέτων μάλιστα με τις κοινωνικές ρήξεις, όπως: καταστροφές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων – πανεπιστημιακών κτιρίων, βιβλιοθηκών, εργαστηρίων κλ. – και καταστημάτων˙ επιθέσεις, τραυματισμούς, κάποτε και θανάσιμους, κλ. κατά ανθρώπων. Όλες αυτές οι πράξεις αποτελούν αξιόποινες πράξεις και προσβολές θεμελιωδών ΔΑ. Το σχέδιο όμως δεν προβλέπει γι’ αυτές βαρύτερες ποινές αν διαπράχθηκαν από "κουκουλοφόρους" (παράβαλε παρ. 2 άρθρου 167 και παρ. 3 άρθρου 189 Α). Απαγορεύει όμως την προσέλευση στις δημόσιες συναθροίσεις κάθε είδους σε άτομα με πρόσωπο καλυμμένο ή αλλοιωμένο, προβλέποντας ελαφρά ποινή για τους παραβάτες (παρ. 1, που ιδρύει ιδιώνυμο αδίκημα). Η νέα αυτή διάταξη αποβλέπει στην πρόληψη των αξιόποινων πράξεων - και συγχρόνως παραβάσεων των ΔΑ - που ήδη αναφέραμε και που κατά κανόνα ακολουθούν τη συμμετοχή "κουκουλοφόρων" στις δημόσιες συναθροίσεις. Αν παρά ταύτα συντρέχουν και τέτοιες πράξεις με το ιδιώνυμο αδίκημα της παρ. 1, εφαρμόζεται η παρ. 3 του Σχεδίου (κατά συρροή ποινή)
Βασική αρχή της σύγχρονης αντεγκληματικής πολιτικής είναι : όχι η βαρύτητα των ποινών αλλά η πρόληψη της διάπραξης αξιόποινων πράξεων πρέπει να αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή μας
Τονίζω ότι πάγια είναι η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που θέτει την αρχή ότι η ελευθερία του συνέρχεσθαι συνεπάγεται όχι μόνο την αρνητική υποχρέωση αποχής από παρεμποδιστικά μέτρα εκ μέρους του Κράτους, αλλά και τη θετική υποχρέωση του Κράτους να προστατεύει τους πολίτες από ταραχοποιά στοιχεία τα οποία επιχειρούν με οποιοδήποτε τρόπο να δημιουργήσουν έκτροπα ή να παρακωλύσουν την ομαλή διεξαγωγή της εκδήλωσης ή άλλων αναλόγων περιπτώσεων ή απολύτως την διεξαγωγή τους (βλ. απόφαση ΕΔΔΑ, Plattform "Ärzte für das Leben", 21 Ιουνίου 1988, Σειρά Α', αρ. 139, παρ. 32). Η απαγόρευση εισβολής κουκουλοφόρων αποτελεί αναγκαίο προληπτικό μέτρο για την πραγματοποίηση αυτής της κρατικής υποχρέωσης, η οποία επιβάλλεται μάλιστα γενικότερα από το ά. 5 της ΕΣΔΑ
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ψυχολογία του πλήθους εξηγεί γιατί ολιγάριθμοι ζωηροί ταραχοποιοί μπορούν να ξεσηκώσουν και παρασύρουν σε βιαιοπραγίες μεγάλη ομάδα ανθρώπων
Τρίτο σημείο : Το σχέδιο δεν είναι σημερινό. Είχε συνταχθεί το 2007, μετά από σοβαρές ταραχές, και είχε παραδοθεί προς μελέτη σε ειδικούς (δικαστές και καθηγητές) και σταλεί σε πολιτικούς όλων των κομμάτων. Το σημερινό σχέδιο έχει μερικές βελτιώσεις και το δημοσιοποίησα λόγω των πρόσφατων σοβαρότατων συμβάντων
Σημειωτέον ότι ήδη από το 1989 γερμανικός νόμος έχει προβεί σε ποινικοποίηση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις και άλλες συναθροίσεις ατόμων που φορούν ορισμένα αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όργανα βίας (ά. 17 Α παρ. 2β του νόμου περί δημοσίων συναθροίσεων)
Εις δε τις ΗΠΑ, 18 Πολιτείες όπου το ΚΟΥ ΚΛΟΥΞ ΚΛΑΝ αποτελούσε σοβαρή εγκληματική πληγή, η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά με την ποινικοποίηση της κουκουλοφορίας (anti-mask law). Στις υπόλοιπες πολιτείες τα δικαστήρια έκαμαν αποτελεσματικές παρεμβάσεις κατά της κουκουλοφορίας
Η κουκουλοφορία εξ άλλου έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν είτε από άτομα που ασκούσαν επάγγελμα το οποίον και οι ίδιοι και η κοινωνία υποτιμούσαν (π.χ. δήμιοι) είτε είχαν συναίσθηση ότι ενεργούσαν κατά τρόπο ηθικά καταδικασμένο από την κοινωνία π.χ. Έλληνες καταδότες που κουκουλοφορώντας προσέρχονταν στις πλατείες πόλεων και χωριών και δακτυλοδεικτούσαν, κατά κυριολεξία, στους Γερμανούς τους Έλληνες πατριώτες αντιστασιακούς. Ευτυχώς και οι δυο παραπάνω κατηγορίες κουκουλοφόρων έχουν εκλείψει από τη χώρα μας.
Τέταρτο σημείο : Δεν πρέπει να παραλείψω ότι είτε ως άτομο είτε ως Πρόεδρος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου είτε ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, δεν παρέλειψα να επαναλαμβάνω την ανάγκη σεβασμού των ΔΑ από την Αστυνομία. Το ίδιο ζήτησα και από τους "κουκουλοφόρους", ποινικοποιώντας τη συμμετοχή τους σε δημόσιες συναθροίσεις με σκοπό να αποφύγουμε τις βαρειές βιαιοπραγίες από τις οποίες η κοινωνία υποφέρει. Ποτέ δεν παρέλειψα να καταδικάσω τις βιαιότητες ή την κακομεταχείριση των πολιτών από αστυνομικούς σε κάθε περίπτωση που ερχόταν στο φως. Και σήμερα εκφράζω πάλι διαμαρτυρία κατά της πολύ συχνής χρήσης ανθυγιεινών χημικών ουσιών, δακρυγόνων, για τη διάλυση συγκεντρώσεων, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται κατά κανόνα το νερό (ισχυρή κατάβρεξη) και μόνο κατ’ εξαίρεση τα δακρυγόνα.
Από αυτού του είδους τις βιαιοπραγίες η Δημοκρατία τραυματίζεται, δεν ενισχύεται. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις είναι δικαίωμα και καθήκον των πολιτών και σ’ αυτές προσέρχονται στη χώρα μας χιλιάδες πολίτες με το πρόσωπο καθαρό και ξάστερο. Οι προσερχόμενοι ως κουκουλοφόροι συνηθέστατα πρωτοστατούν, στη συνέχεια, σε βιαιοπραγίες, όπως και τον περασμένο Δεκέμβρη που αυτές υπερέβησαν κάθε όριο, όπως άλλωστε όλες οι πολιτικές παρατάξεις αναγνώρισαν με αγανάκτηση και πικρία.
Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 2009
επαυξημένη διατύπωση, 9 Φεβρουαρίου 2009

Υ.Γ. Σαν να είναι μοναδικό και κορυφαίο πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας η αλλαγή των αρχόντων και κυβερνόντων, οι επαγγελματίες πολιτικοί κλείνουν τα μάτια και αντιμετωπίζουν με ακίνδυνες και αναποφασιστικές μεγαλοστομίες αυτούς που λυμαίνονται όχι μόνο τις περιουσίες αλλά και την ίδια τη δημοκρατία. Κλεισμένοι στο μικρόκοσμό τους της συναλλαγής και της καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος, της διαφθοράς και της πελατειακής ολιγαρχίας, αδιαφορούν για την κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια των πολιτών. Αν στο ελάχιστο τους άγγιζε η αγανάκτηση και ανησυχία, θα μπορούσαν να βρουν τρόπους να περιστείλουν τις οικονομικές απολαβές των εκλεκτών μαζί με τις καταστροφές που προκαλούν οι κουκουλοφόροι. Το κράτος είναι πανταχού παρόν, όταν πρόκειται για είσπραξη, και πανταχού απόν, όταν πρέπει να συνδράμει, να προστατεύσει και να θεραπεύσει. Ένα κράτος σε κατάρρευση, ένας κρατικός μηχανισμός αφιλόξενος να σώσει είτε τον Ιανό είτε την αδικοχαμένη κοπέλα στο Γερμανό. Ένας λαός στα πρόθυρα πανικού.
Πόσο δύσκολο είναι να πάρουν σαφή και ξεκάθαρη θέση πάνω στα προβλήματα? Πόσο δύσκολο είναι να υιοθετήσουν ή να τροποποιήσουν κάποια από τις παραπάνω προτάσεις της κ. Μαραγκοπούλου? Γιατί ούτε η κυβέρνηση ούτε και η αξιωματική αντιπολίτευση έχουν λάβει ξεκάθαρες θέσεις απέναντι στους κουκουλοφόρους και την έξαρση της εγκληματικότητας που υποκινείται από ανεξέλεγκτους αλλοδαπούς...Με εξαίρεση τον κ. Αλαβάνο και τα χάδια του προς την εξεγερμένη νεολαία.
Άραγε υπάρχει κάποιος που να συνδέει τους πολιτικούς με το κοινωνικό περιβάλλον, με την κοινωνική βάση? Ή θεωρούν ότι η κοινωνική συνοχή επιτυγχάνεται με την αποσιώπηση των προβλημάτων και την αποφυγή συγκινησιακών εθνικά λέξεων όπως πατρίδα...

(έχοντας στο μυαλό σημερινό άρθρο της Καθημερινής)