Εφοδιάστηκαν λέει τα σχολεία με το απαραίτητο υλικό για την προφύλαξη από τη νέα γρίπη, είδα κούτες με μάσκες, οινόπνευμα, απολυμαντικά χαρτομάντηλα, γάντια...λίγο φορφμόλη μου μύρισε και σφίχτηκε η καρδιά μου. Πηγαίνω σχολείο και πάντα νιώθω σαν πρωτάκι : νέοι (συμ)μαθητές, καινούργιοι καθηγητές, φρεσκοβαμμένοι παρθένοι τοίχοι έτοιμοι να δεχθούν καρδούλες, ομαδάρες κι ομαδούλες, γαλλικές βρισιές, πειράγματα...
Πώς να αρνηθείς ανοιχτές αγκαλιές, φιλιά χαμογελαστά? Αν η προφύλαξη σημαίνει και αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς δεν ξέρω κατά πόσο θα υπακούσω, άσε που από τη φύση μου επιλέγω το απαγορευμένο και το περίεργο. Ήδη τα τέρατα σχεδιάζουν πότε θα αρχίσουν τα συγχρονισμένα "αψου" προκειμένου να κλείσουν προληπτικά το σχολείο και ψάχνουν μόνο για πιθανές ημερομηνίες. Πριν τις εκλογές? Ανάμεσα στις εκλογές και την 28η Οκτωβρίου? Όμως είναι ένας διαφορετικός και απίστευτα ανανεωτικός τρόπος προσέγγισης του ιού που πανικόβαλε τους ενήλικες, έδωσε τροφή για μήνες στα ΜΜΕ, πλούτισε τις φαρμακοβιομηχανίες και κράτησε σε σχετική καταστολή την οικουμένη...μέχρι που έσκασαν μύτη οι πρόωρες εκλογές.
Αυτή η αυθόρμητη αντίδραση, αυτή η ικανότητα μεταστροφής του δήθεν σοβαρού σε γελοίο στις πραγματικές του διαστάσεις, αυτή η αλλαγή του ενήλικου πανικού σε χαρά και ζωντάνια... όλα αυτά και άλλα πολλά είναι οι λόγοι που χαίρομαι την επαφή με τους εφήβους : η διαφορετική, αιρετική, νεανική μα πάνω απ' όλα αισιόδοξη όψη της ζωής. Μη σταθώ στη μετάδοση των γνώσεων ούτε στην "καλλιέργεια ψυχών" αφού, κακά τα ψέματα, ελάχιστα συντελούνται στο σημερινό σχολείο (και υπαίτιοι είμαστε εμείς οι ενήλικες).
Στην καινούργια σχολική χρονιά που αρχίζει δεν θα ευχηθώ μόνο επιτυχίες ούτε κουράγιο...αλλά και εύθυμη, χωρίς άγχος και σοβαροφάνεια αντιμετώπιση μιας μίζερης πραγματικότητας...
Πλένω τα χέρια με Detol αλλά πετάω τη μάσκα κι ανοίγω την αγκαλιά στη γνώση, στην ανθρωπιά, στη μόρφωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου