Το χιλιοειπωμένο ρητό του Κοέλιο και η σοφία της γιαγιάς μου περί συμπαντικής συνωμοσίας συναντήθηκαν (η γιαγιά μου δεν το έλεγε έτσι, αλλά πιο απλά και λαϊκά "πουλάκι μου, δεν υπάρχουν συμπτώσεις αλλά μιλάει η 'μαρμένη" κι ανάθεμα αν ήξερε τι ακριβώς είναι η ειμαρμένη) !!! Διάβαζα λοιπόν τα θέματα αγωγής υγείας και εκδηλώσεων για το πρώτο σχολικό τρίμηνο του 2009-10 και συνειδητοποιώ ότι Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων και οι εθνικές εκλογές συμπίπτουν !
Συνειρμικά αναρωτιέμαι ποια εξωκοσμική δύναμη μας κάνει πλάκα, ποιος είναι αυτός που έμμεσα μας αποκαλεί "ζώα" ή έστω με τρυφερότητα ζωντόβολα αποδίδοντάς μας την έλλειψη λόγου που κανονικά θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζει. Γιατί μόνο σε μια σφαίρα που λείπει εντελώς η λογική και κυριαρχεί η εθνική αδιαφορία, η ανυπαρξία μνήμης και η λογική της απληστίας μπορεί οι μελλοντικοί καρεκλοκένταυροι της εθνοβουλής να είναι αυτοί που είναι. Κάτι οι τίτλοι των εφημερίδων, κάτι οι συμπάθειες των βαρόνων των ΜΜΕ και πρόσωπα γνωστά από σκάνδαλα, από lifestyle εκπομπές, από λοβιτούρες και κενές μεγαλόστομες ρήσεις κοσμούν τα ψηφοδέλτια. Έψαχνα να βρω αυτούς που κάνουν σε κάθε κόμμα τη διαφορά...βρήκα ελάχιστους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κάθε κραγμένος και ξεφωνημένη, κάθε τυχάρπαστος και πολιτικός τυχοδιώκτης, κάθε πρώην συνδικαλιστής που εξαργυρώνει την πίστη του στο κόμμα, κάθε βουλευτής που τη γλίτωσε λόγω βουλευτικής ασυλίας και το παίζει βασιλικότερος του βασιλέως, κάθε αρχηγίσκος που καπηλεύεται ιδεολογικούς χώρους και τους ξεπουλάει εύκολα στην προοπτική να παίξει το "δεκανίκι" (συγκυβέρνηση) μας καλεί να του δώσουμε τη δύναμη για ακόμα μεγαλύτερες κρεπάλες και ενδοτικές εθνικές αποφάσεις.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η αποχή από ένα τέτοιο τσίρκο, όπου οι υποψήφιοι είναι οι μαριονέτες του παγκοσμιοποιημένου σιωνισμού και οι πολίτες είναι οι υπνωτισμένες τίγρεις, η αποχή λοιπόν από ένα τέτοιο κακοστημένο τσίρκο δεν είναι αμαρτία και πολύ περισσότερο δεν είναι περιφρόνηση του ύψιστου δημοκρατικού δικαιώματος της ψήφου. Αντίθετα η αποχή θα μπορούσε να είναι και σεβασμός στην ιδέα του Έθνους, περιφρούρηση της ύπαρξής του και των ιδεωδών του. Γιατί συμμετέχοντας στο πανηγυράκι γινόμαστε πιόνια, έχουμε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης κι αυτή είναι η χειρότερη σκλαβιά...γιατί είναι εκούσια.
Και πόσο επιπόλαιη ήταν η πρώτη μου κρίση όταν έγραψα ότι κάποιος μας αποκαλεί έμμεσα ζώα... τα ζώα ενστικωδώς προφυλάσσουν με νύχια και με δόντια το ζωτικό τους χώρο...εμείς απλά τον ξεπουλάμε με κάθε ψήφο προδίδοντας την πατρίδα και διαγράφοντας τις όποιες υγιείς μνήμες...εεεε όχι και ζώα οι ψηφοφόροι...μονάχα δευτεροκλασάτοι αυτόχειρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου