Αφήνοντας πίσω τον χυδαίο και απολίτιστο διαχωρισμό μυθολογίας και θρησκείας, αναρωτιέμαι άλλη μια φορά τι είναι αυτό που γέννησε την ανάγκη των κοινωνιών για προσήλωση σε μια θρησκεία και ποιο το κριτήριο για να διαλέξω τη σωστή θρησκεία. Ήταν άραγε η ανάγκη των κοινωνιών για ηθική και έναν γενικά αποδεκτό θεό-νομοθέτη? Ή η αδήριτη ανάγκη να ερμηνευτεί η δημιουργία του κόσμου, αφού ακόμα και σήμερα οι επιστήμες ουσιστικά επεξηγούν τη λειτουργία και όχι τη δημιουργία του.
Κι ενώ η επιστήμη, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τη θρησκεία για το ποια από τις δύο εξηγεί καλύτερα τον κόσμο, βγαίνει σχεδόν πάντα νικήτρια, η θρησκεία κάθε φορά πρέπει να αναπροσαρμόζεται και να προσανατολίζεται εσαεί στην αγωνία του θανάτου και τη σωτηρία της ψυχής, απαντώντας με ασάφειες και απροθυμία στα σχετικά ερωτήματα. Από την άλλη, η επιστήμη δεν μπορεί να απαντήσει σε τέτοια αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα, ενώ χρησιμοποιεί τον όρο "τυχαίο" στην εξέλιξη των ειδών, εκεί που οι πιστοί με βεβαιότητα μιλούν για "θεϊκό σχέδιο".Και φυσικά το πρόσωπο του θεού ποικίλει από δόγμα σε δόγμα, άλλοτε ο θεός σφυρηλατεί κεραυνούς, άλλοτε φυσά στο χώμα και του δίνει πνοή, άλλοτε σε ένα θρόμβο αίματος.
Αν δεχτούμε σύμφωνα με την επιστήμη το τυχαίο της ύπαρξής μας, αυτό το ίδιο μας επιβάλλει σίγουρα μεγαλύτερη συνείδηση, ηθική ευσυνειδησία και ευθύνη από όσο θα μπορούσε οποισδήποτε θεός. Και ίσως αυτό πραγματικά να αξίζει την ανανγώριση στους άθεους: ότι κάνουν το καλό επειδή αισθάνονται ευθύνη απέναντι στην ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη και όχι επειδή το επιβάλλει ένας θεός ή μια μεταθανάτια αιώνια τιμωρία.
Άραγε η ύπαρξη θρησκειών κάνει τον άνθρωπο καλύτερο ή όχι?
Τα δεινά που επέφεραν οι θρησκείες λίγο πολύ είναι γνωστά και αποδεκτά ακόμα και από τους τυφλωμένους πιστούς: βασανιστήρια, καταστροφές πολιτισμών, φόνοι. Βέβαια, οι θρήσκοι από τη μεριά τους αντιτείνονται μέσα από το στόμα του Ντοστογιέφσκυ ότι "αν δεν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται". Τελικά μήπως δικαιώνεται ο Ζίζεκ που αντιστρέφοντας το λεγόμενο είπε πως "αν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται στο όνομά του" ?
Η σφυρηλάτση των κεραυνών, ο πολλαπλασιασμός των άρτων, η ζωή από μια σταγόνα αίματος έκαναν την ανθρωπότητα καλύτερη και τη γήινη ζωή πιο βιώσιμη? 'Η αποτέλεσαν ένα μέτρο ελέγχου των μαζών και καταδυνάστευσης των ελευθεριών και του πνεύματος? Αποτελούν δηλαδή "μαντριά" της σκέψης και της βούλησης και δημιούργησαν στρατιές φανατισμένων προς ικανοποίηση εντελώς γήινων απολαύσεων των ιερατείων και των εμπνευστών τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου