Οταν ο αντιφασισμός γίνεται φασιστικότερος του φασισμού: περίπτωση Ρεσάλτο

Πριν από λίγες μέρες αντιεξουσιαστές-αντιφασίστες έκαψαν τα γραφεία του αριστεροεθνικιστικού περιοδικού Ρεσάλτο. Διαβάζω στο forum του ΡΕΣΑΛΤΟ:

.....και σκέφτομαι :

Οπωσδήποτε καταδικαστέα η βία, αλλά μην ξεχνάμε πως η βία γεννά τη βία και πως η βία είναι κινητήριος μοχλός της κοινωνίας. Αλλά, παραμένω κολλημένη με το ΡΕΣΑΛΤΟ που συχνά διάβαζα : για μένα ένα εξαιρετικό δείγμα ανοιχτού μυαλού, χωρίς προκαταλήψεις και κυρίως χωρίς να εμμένει σε ταμπέλες και κομματικούς χώρους, που γεφύρωσε ιδεολογίες και ένωσε σχεδόν όλους τους ΑΝΤΙΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ, που , αν και μαρξιστικής βάσης, δεν δίστασε να καταδικάσει ψευτοαριστερές πρακτικές, ούτε όμως να εγκολπώσει χυδαία λογίδρια και την απολυτότητα εθνικοσοσιαλιστικών παρατάξεων, που κατόρθωσε να υποδείξει ότι τα πολιτικά προβλήματα της καθημερινότητας δεν οφείλονται ούτε στα ελληνικά πολιτικά τζάκια ούτε στον μικροπόλεμο των μίζερων κομμάτων, αλλά πως πρόκειται για παγκόσμιο ιδεολογικό πολεμο μεταξύ δύο στρατοπέδων : των οπαδών, που εκούσια ή ακούσια υπηρετούν τα σχέδια της Νέας τάξης πραγμάτων και όσων υγιώς σκεπτομένων, αντιτίθενται σε αυτήν. Κι αν αυτό για κάποιους αποτελεί συνωμοσιολογία ή ευφάνταστη πολιτική ανάλυση, είναι σαφέστατα δικαίωμά τους. Ωστόσο, τα γεγονότα και οι αντιρατσιστές (που δεκάρα δε δίνουν στην πραγματικότητα για τους μετανάστες) και οι αντιεξουσιαστές που το κατέστρεψαν, δείχνουν ξεκάθαρα την παγκοσμιοποιημένη τακτική τους, αυτή της φίμωσης.

Ποιος σκεπτόμενος μπορεί να συνηγορήσει λόγω αντίθετης πολιτικής τοποθέτησης με τέτοιους βανδαλισμούς? Ποια κατ' επίφαση δημοκρατία και δημοκρατικότητα μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες πρακτικές? Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μόνο πανικό δείχνουν κι ότι οι μέρες τους είναι λιγοστές....