Ημερολόγιο παραλίας : το μπαλάκι του μαντράχαλου

Είπα να κάνω μια εξαίρεση και να πάω για μπάνιο την ώρα του συνωστισμού, τουτέστιν 1-1.30. Η παραλία με βότσαλα λευκά, η θάλασσα κρυστάλλινη, πεύκα με ίσκιο ζηλευτό, ο ουρανός καταγάλανος και το σωτήριο μελτεμάκι άψογο. Φέτος, η αγαπημένη μου παραλία είχε υποστεί «ανανέωση και εκσυγχρονισμό», beach bar, ενοικιαζόμενα στοιχισμένες ομπρέλες και αλμυρής τιμής ξαπλώστρες. Δεκτά όλα αρκεί να είναι διακριτικά, άσε που η παραλία είναι τεράστια και όλο και κάπου μπορείς να απομονωθείς αν θες.

Πληρώνω ομπρελοξαπλώστρα και αποφασίζω να διαβάσω εφημερίδα κάνοντας τσιγάρο χωρίς απαγόρευση. Λέω μέσα μου, η μωρά, «μια χαρά είναι, ήρεμα, άντε να δούμε και τίποτα της προκοπής». Δεν πρόλαβα να τελειώσω την ευχή και τσουουουπ!!! Εμφανίστηκαν μπροστά μου 2 νεαροί 23-25 τους έκοβα. Ήταν και συνονόματοι γιατί και οι δυο λέγονταν Μαλάκας, απ’ όσο μπόρεσα να ακούσω (Μαλάκα, βάλε την πετσέτα σου εδώ…Όχι ρε Μαλάκα (ο άλλος) πάμε πιο κοντά στη θάλασσα…). Αποφασίζουν κάποια στιγμή να βγάλουν τα περιττά ρούχα και να κάνουν τη βουτιά…Καλώς τα μου !!!! λέω με βλέμμα πιράνχας καλά κρυμμένο κάτω από το γυαλί ηλίου.

Έκαναν το μπανάκι τους τα παιδιά, σκουπίστηκαν κι εκεί που λέω ότι θα ξαπλώσουν σα φρατζολάκια να τη ξεροψήσει ο ήλιος, αρχίζω με τρόμο να παρακολουθώ ότι έβγαζαν από το σακίδιό τους…ΡΑΚΕΤΕΣ!!! Γιατίιιιιιιι????Γιατί σε μένα γαμώτο???? Αυτοί οι δύο μαντράχαλοι χτυπούσαν το μπαλάκι πέρα-δώθε σαν να ήταν μικρά παιδιά. Μπινγκ-μπονγκ μπιγνκ-μπονγκ…συνέχεια…Περίμενα πότε θα μου έρθει η αδέσποτη κάνοντας φανταστικούς διαλόγους με βρισιές που θα τους λούσω.

Κάποια στιγμή το μπαλάκι έρχεται δίπλα μου και ο μελαχρινός νεαρούλης με βάδισμα μπαλαρίνας στην καυτή άμμο σκύβει να το πάρει χαμογελώντας μου…Εεεεε που νόμιζε ότι με ένα χαμόγελο θα μου περνούσε ο εκνευρισμός : Ρε φίλε, για πρωτάθλημα παίζεις σε fast forward? Ή για να ρίξεις καμία γκομενίτσα? (τι στην ευχή? Πόσες από εμάς κάνουν σεξ με κάποιον λόγω ρακέτας???). Άναυδος ψέλλισε «ενοχλούμε εεε??Συγνώμη..» τη στιγμή που ο έτερος καψαλισμένος από τον ήλιο και φουσκωτός μάγκας ερχόταν καταπάνω μου να ζητήσει εξηγήσεις…Έλα όμως που είμαι αποστομωτικά ετοιμόλογη : «ευτυχώς που το μπαλάκι σου νεαρέ έπεσε πλάι μου και το βρήκαμε, διαφορετικά με τέτοιο μέγεθος τι το βγάζεις έξω από το σπίτι???»

…Νόμισε πως έμπλεξε με τρελή καυγατζού και αφού μουρμούρισε την έκανε για απόμερο μέρος… Ουστ ρεμάλια που νομίζετε πως η παραλία σας ανήκει…βρείτε ένα απόμερο μέρος και παίξτε με τα μπαλάκια σας όσο σας γουστάρει…Μακρυά από τα μάτια όσως έχουν δει και «μπάλες bowling» σαν τα δικά μου…
Βέβαια, αφού έγινα το μαύρο πρόβατο της παραλίας, μάζεψα τα μπογαλάκια μου κι απόλαυσα καφέ με άλλους συνομήλικους γκρινιάρηδες…

το σκίτσο και άλλα εδώ

(η αγαπημένη μου παραλία Αφάντου)