Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει όταν ζει το έργο του...

Τα χρόνια του Thriller ήμουν στην τρέλλα της εφηβείας, μαθήτρια Λυκείου και η (προϊστορική κασέτα) που είχα πάρει από το πολύ παίξιμο, έλιωσε...Ακολύθησε άλλη μια κασέτα και βινύλιο. Τα οποία ζουν ακόμα, σε κάποιες κούτες φυλαγμένα. Χθες βράδυ διάβασα εδώ μέσα το θάνατό του. Αλλά δεν ξέρω αν τελικά θα νιώσω τη φυσική του απουσία, αφού το Ditry Diana το ακούω συχνά πυκνά. Δε με νοιάζει αν τον τιμώρησε η φύση, αν η ζωή του ήταν γεμάτη σκάνδαλα, αν υπήρξε κακό πρότυπο για τους νέους, αν κατηγορήθηκε για διάφορα, αν ζούσε προκλητικά, αν άλλαξε το χρώμα του, αν ήταν παρανοϊκός. Ούτε στενοχωριέμαι αν πάψει να εμφανίζεται πού και πού στις ειδήσεις. Γιατί το τραγούδι του, και γενικότερα η μουσική του, θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν τις μοναχικές μου βραδυές όπως πυρπόλησαν τους εφηβικούς μου έρωτες.

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑ και σε σένα αθάνατε Michael