Γιατί η Δημοκρατία είναι Αγώνας και όχι Αυτοσκοπός

πριν αρχίσουν τα ευχολόγια για τον αντιδικτατορικό αγώνα, πριν όλοι χρισθούν ξανά αντιστασιακοί και γεννημένη εκείνη τη χρονιά (οπότε η χούντα για μένα είναι κεφάλαιο πρόσφατης ιστορίας) αναρωτιέμαι αν αυτοί που πραγματικά αντιστάθηκαν (και δε ζητούν δάφνες) είναι ικανοποιημένοι με την τωρινή Δημοκρατία. Είναι αυτοσκοπός η προσέλευση στις κάλπες ? ο πλουραλισμός της κατάχρησης εξουσίας και καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος? είναι αυτοσκοπός η δημοκρατικές μίζες εις βάρος του εθνικού κορβανά?

Για να μην γράψω άλλα χιλιοειπωμένα,απλά παραθέτω ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Άγγελου Τερζάκη: Προσανατολισμός στον Αιώνα-έλεγχος της δημοκρατικής ιδέας...
..."Μου έχει τύχει πάμπολλες φορές, σε συζήτηση όχι διαλογική αλλά σε κύκλο, ν’ ακούσω κάποιον να λέει, όταν οι διαπιστώσεις φαίνονται να φτάνουν σε αδιέξοδο: «Μωρέ εμάς μας χρειάζεται δικτατορία!» −και δυο-τρεις άλλοι γύρω να συμφωνούν, κουνώντας επιδοκιμαστικά τα κεφάλια τους. Τότε κάτι μαραίνεται μέσα μου, με κυριεύει αθυμία. Όχι γιατί οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται, κατά τη γνώμη μου, σε πλάνη. Αλλά γιατί βλέπω πόσο εύκολα απεμπολούν τα άτομα τις ελευθερίες τους, τα ευγενέστερα δικαιώματά τους, ό,τι με τόσους αγώνες έχει κατακτηθεί στο μάκρος της ιστορίας, με τόσο αίμα. Απεμπολούν δηλαδή την ανθρώπινη

αξιοπρέπεια. Και πόσο είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να την ανταλλάξουν με μιαν αβασάνιστη, κοντόθωρη, χαμηλή αμεριμνησία, που δεν τους εξασφαλίζει−όπως νομίζουν−τα κεκτημένα, αλλά που τους δίνει την ψευδαίσθηση πως τα εξασφαλίζει. Γιατί κανένας, κι ο πιο ανιστόρητος, δεν μπορεί να μην ξέρει ότι τα τέτοια καθεστώτα, τ’ αυταρχικά, τα πιεστικά, έχουν κακό τέλος, και πως τη στιγμή της ανατροπής τους ο σπασμός κλονίζει συθέμελα, συνεπαίρνει τα πάντα, παράνομα και νόμιμα μαζί, ένοχα κι αθώα...."

Γιατί η Δημοκρατία είναι αγώνας διαρκής κι όχι αυτοσκοπός...