Αιρετική? Τι άλλο δηλαδή θα μπορούσα να είμαι όταν σκιζόμαστε οι γυναίκες για το φεμινισμό και ζηλεύουμε το Τζ(σ)ουλάκι? Όταν προσπαθούμε με "λογική" να επιβάλλουμε την ισότητα που δεν κερδίζουμε? Όταν πιο σεξιστές στο ρόλο του φύλου μας είμαστε εμείς οι γυναίκες και όχι οι άντρες? Όταν η γυναικοπαρέα μοιάζει με σφηκοφωλιά κι όχι με παρέα?
Μα δε χρειάζεται να έχεις αποστηθίσει το γαμημένο Cosmopolitan για να καταλάβεις ότι όσο περισσότερο απελευθερώνεσαι και θες να μοιαζεις στον άντρα, τόσο απωθητική γίνεσαι και υποβιβάζεις τον εαυτό σου σε εργαλείο. Πολύ καλό χαστουκάκι στην υποκρισία μας των γυναικών ήταν η τσόντα της Τζούλιας. Από τους Ελληνες και Ελληνίδες,οι μισοί έβριζαν που δεν ήταν ο παρτενερ της κι άλλοι μισοί που δεν μοιάζουν στη Τζούλια. Όταν διάβασα σχόλια περί ηθικότητας, οίκτου και λοιπά κουραφέξαλα πείστηκα ότι τη ζηλεύουμε σφόδρα...
Διαφορετικά, οι ταβέρνες δε θα ήταν γεμάτες σήμερα από γυναικοπαρέες που έχουν ντυθεί σα λατέρνες και προσπαθούν να μοιάζουν σχεδόν όλες με κοπελίτσες, γυναίκες που καταντούν καρικατούρες, που τις δουλεύουν τα παλικαράκια τριγύρω και με ένα στόμα όλες μαζί κράζουν "απεπλισία".
ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ....και το χάσαμε γιατί δε γουστάραμε τη θέση μας...Οχι στην κουζίνα και στο σπίτι, αλλά ΠΛΑΪ στον άντρα κι όχι καβάλα του...
Και προσπαθήσαμε να πηδήξουμε τη φύση...μπορεί να γερνάμε βιολογικά νωρίτερα, αλλά η αγκαλιά μας μπορεί να παραμένει τρυφερή και ζεστή...κι αυτό ψάχνουν. Γιατί και νεότερες και προθυμότερες και ευκολότερες και με πιο σηκωμένο κωλαράκι και με πιο στητά στήθη πάντα θα υπάρχουν...Ας γίνουμε εμείς Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ πρώτα για τον εαυτό μας και μετά για τους άλλους...
Αει σιχτιρ βαρέθηκα την κλάψα και τη σοβαροφάνεια για τη θεση της γυναίκας, πόσα κατάφερε και πόσες βουλευτίνες εκλέγουμε...Σιγά ρε σουφραζέτες μην κάνετε κι επανάσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου